HOE ONTSTAAN?

EEN KRANTENKNIPSEL

JULLIE MENING

Even een voorsmaakje van de tekst?

Wat er vooraf gebeurde: Marijn en Talitha hebben de walvissenstropers met de Sierra in de Columbusbaai ontdekt. Ze beseffen dat de witte bultrugwalvis in gevaar is en besluiten het schip tot zinken te brengen. Pas met de nacht kunnen ze tot de actie overgaan.

      'Zonder ook maar enig geluid te maken slopen Marijn en Talitha zo vlug mogelijk over het zachte zand.
      Marijn had liever nog een tijdje langer gewacht. Maar Talitha was duidelijk ongeduldig geworden. In het laatste halfuur hadden ze aan boord van de Tierra geen enkele beweging meer waargenomen. Waarschijnlijk had iedereen zijn kooi opgezocht. Maar je wist nooit of er iemand in het ruim of in de machinekamer nog met iets bezig was, want daar was het dat ze heen moesten.
     Talitha vond dat ze het er beter op konden wagen. Tegelijk had ze de daad bij het woord gevoegd. Als eerste was ze vanuit het struikgewas tevoorschijn gekropen.
      Bij de waterkant bleven ze op handen en voeten verder gaan, tot het water diep genoeg was om te kunnen zwemmen. Daar werden ze opgewacht door Derby. Omdat Marijn het niet gemakkelijk had om met de zware Engelse sleutel zijn hoofd boven water te houden, werd hij door de dolfijn door het water meegetrokken.
      Op die manier naderden ze heel traag de walvisvaarder die in de baai voor anker lag. Het was de bedoeling dat ze langs de ankerketting aan boord zouden klimmen.
      De eerste die zich uit het water hees, was Talitha. Dat was zo afgesproken. Zij zou ook als eerste aan boord kruipen en daarna Marijn helpen om de Engelse sleutel aan te pakken.
      Vanuit het water zag Derby hoe het tweetal als aapjes naar boven klauterde. Talitha had er blijkbaar geen moeite mee en bereikte veel vlugger dan Marijn de reling van het schip.
      Marijn kwam op zijn beurt bij de reling. Talitha stond al klaar om de sleutel aan te nemen. Met de ene hand hield Marijn zich nog vast aan de ketting en met de andere probeerde hij de leren riem over zijn hoofd te schuiven.
      Toen kreeg hij opeens kramp in de vingers. De riem gleed uit zijn hand en de sleutel kwam met veel gespat in het water terecht. Marijn kon het wel uitschreeuwen. Zonder dat stuk gereedschap konden ze de Tierra nooit tot zinken brengen. Even later sloeg de schrik hem om het hart. De deur van de commandobrug vloog open en een ruwe stem was duidelijk te horen.
      "Nee, ik heb niet gedroomd," zo klonk het. "Het was wel degelijk een plons en daar wil ik het fijne van weten."

Hoe is het boek ontstaan?

Opnieuw op aanvraag. Deze keer kon ik onmogelijk weigeren.  Maar dezelfde voorwaarde bleef. De kwaliteit moest gegarandeerd blijven.  Daarom had ik  reeds voordien uitgekeken naar een nieuw ijzersterk thema.  Ik vond het door twee elementen met elkaar te combineren.  Enerzijds, een nieuwe opzienbarende theorie over het verzwolgen Atlantis, een hypothese die uit een vrij originele hoek kwam.  Anderzijds, de strijd tegen walvissenstropers en ander gespuis dat de dieren in zee bedreigde.  Het voorbeeld dat ik voor mijn boek nam, was kapitein Paul Watson.  Deze beruchte milieu-activist had Greenpeace de rug toegekeerd omdat die organisatie volgens hem veel te zacht optrad.  Kapitein Watson ging er keihard tegenaan en kelderde heel wat illegale walvisvaarders.

De grote vedette in dit boek is de witte bultrugwalvis.  WIL JE HEM HOREN ZINGEN? Dan moet je op het einde van deze tekst klikken. Je kunt dan een geluidsbestand downloaden.  Kies voor 'Dit bestand openen vanaf de huidige locatie' en KLIK dan op 'OK'.  Na een goeie minuut hoor je het gezang van de walvis.   Begrepen? KLIK NU HIER.

Net zoals in de twee voorgaande boeken probeerde ik alle plaatsen, situaties en figuren in overeenstemming te brengen met de werkelijkheid.

Patrick Lagrou.

En hoe vonden jullie 'De Poorten van Atlantis'?

KLIK HIER om je eigen mening weer te geven

KLIK HIER om de mening van anderen te lezen