Gruwelbad, het 14de boek van jeugdschrijver Patrick Lagrou

Gruwelbad

 

KORTE INHOUD:

De zestienjarige Matthias ziet met lede ogen aan hoe een stuk waardevol heidegebied wordt opgeofferd voor een tropisch zwemparadijs. Tijdens de bouw van het complex heeft men af te rekenen met vreemde ongelukken. Die worden echter stelselmatig in de doofpot gestopt. Het werk moet immers klaar zijn tegen de dag waarop het grote openingsfeest begint. Wanneer het bijna zover is, ontdekken Matthias en zijn vriendin Evelien wat er zich in de diepste uithoeken van het reusachtige gebouw schuilhoudt. Maar dan is het al veel te laat…

shark1_lg_clr.gif (11580 bytes)hammerheadswim_lg_clr.gif (28366 bytes)shark1_lg_clr.gif (11580 bytes)hammerheadswim_lg_clr.gif (28366 bytes)

TEKSTFRAGMENT:

Wat er vooraf gebeurde: vanavond mogen de leden van de duikvereniging als allereersten het zwembadcomplex betreden. Zij komen oefenen voor de demonstraties tijdens het grote openingsfeest. Maar nu al dreigt het mis te lopen...

         'Gijs Bolle,die samen met de anderen over de bodem van het Olympische bad snorkelde, kreeg het opnieuw hard te verduren. De eerste rommelingen in zijn buik had hij tien minuten voordien gevoeld. Hij keek op zijn duikhorloge. Binnen een klein kwartiertje zou het sein weerklinken. Iedereen zou het water verlaten om zich naar de kleedkamers te begeven. Hoe graag had hij tot dan gewacht. Maar de krampen werden alsmaar erger. Zo lang zou hij het zeker niet meer uithouden. Was hij in zee geweest, dan had hij zonder verpinken zijn broek uitgedaan en zijn boodschap in het water gedeponeerd. Maar hier, hoe vloeibaar het goedje ook zou zijn, kon hij er moeilijk mee uitpakken. Het zou niet lang duren of iedereen had het gezien. Nee, Gijs had geen andere keuze. Hij moest uit het water. En snel. Of het lag in zijn zwembroek. Dan zou hij zich niet weinig belachelijk maken.
         'Ik keer al naar de kleedkamer terug,' zei hij tegen de anderen toen ze allemaal bovenkwamen.
     'Ben je het misschien al beu?' vroeg een van hen.
     'Nee, helemaal niet, maar ik moet vanavond vroeg thuis zijn,' zo loog hij.
     'Dat is normaal niet je gewoonte, zeker niet als je het ergens naar je zin hebt. Ik herken je niet,' grapte een andere. 'Maar goed, we houden je zeker niet tegen. Voor één keer dat je op tijd wilt zijn, zullen we het je niet beletten.'
         Dat laatste hoorde Gijs al niet meer. Hij was uit het water gekropen en probeerde zo natuurlijk mogelijk in de richting van de trap te stappen.

   
Toen hij ver genoeg was, begon hij te rennen. Nu zag toch niemand hem meer. Eenmaal beneden in de centrale gang, volgde hij de bordjes naar de toiletten. Net op tijd slaagde hij erin een hokje van de damestoiletten binnen te stormen. Verder was hij niet geraakt. Vliegensvlug trok hij zijn zwembroek naar beneden en plofte hij op de toiletpot neer. Het had geen seconde langer mogen duren. Dat hij de deur van het hokje niet eens dicht had gedaan, kon hem geen barst schelen.
    Hij was blij dat hij het had gehaald. En het deed hem vooral deugd. Nu hij zich weer goed voelde, begon hij uit volle borst een van zijn schunnige liedjes te zingen. Totdat hij opeens moest denken aan wat de anderen hem hadden gezegd. Zou het toch niet verstandig zijn zijn eetgewoonten wat te veranderen? Als hij zo verder bleef gaan, sleurde hij zichzelf de dieperik in.
    Precies op dat ogenblik werd hij het voor de eerste keer gewaar. Het was net alsof het water daar onderaan in het toilet wat bewoog. Hij keek door zijn benen naar beneden en lachte.
         'Ik geloof dat het daar aan het gisten is,' zei hij.
         Maar het ogenblik daarop lachte hij al niet meer. Iets kouds en glibberigs was tot aan zijn bips gekomen. Het was alsof het zich aan hem wilde vastzuigen.
      Gijs Bolle wilde rechtveren, maar kon opeens niet meer. Iets zat aan hem vast en breidde zich alsmaar verder uit. Opnieuw probeerde hij recht te komen. Met zijn spierbundels van armen wilde hij zich van het toilet afduwen. Maar ook nu bleef hij daar als vastgekleefd zitten. Nog even overwoog hij of hij wel om hulp zou schreeuwen. Stel je voor dat het een grap was! Maar het moment daarop twijfelde hij niet meer.
         Onderaan begon hij een brandende pijn te voelen alsof hij met zijn kont in een zuurbad was gevallen. Tegelijk werd hij als het ware recht in het toilet gezogen.
      Als een woeste stier begon hij te brullen, zodat het tot ver in de ondergrondse gangen weergalmde. Maar het hielp niet. Geen enkele hulp daagde op. De duikers zaten immers allemaal onder water. En wat erger was, millimeter voor millimeter begon hij in het toilet te schuiven, terwijl de brandende pijn alsmaar dieper in hem doordrong.
      Als een bezetene begon hij nu te roepen en te tieren. De situatie was erger dan in een nachtmerrie.
      Nog minutenlang bleef het vreselijke gehuil hoorbaar tot ver voorbij de kleedkamers. Totdat het uiteindelijk overging in het gekraak van diverse botten en van een ruggengraat. En toen werd het daar beneden in de omgeving van de toiletten opeens ijzig stil...'

sharkswim_lg_clr.gif (15170 bytes)tiger_shark_lg_clr.gif (9588 bytes)sharkswim_lg_clr.gif (15170 bytes)tiger_shark_lg_clr.gif (9588 bytes)

En hoe vonden jullie het boek 'GRUWELBAD'?

KLIK HIER om je eigen mening weer te geven

KLIK HIER om de mening van anderen te lezen

 
 

 

Terug naar de BIBLIOTHEEK