TEKSTFRAGMENT:
Wat er vooraf gebeurde:
vanavond mogen de leden van de duikvereniging als allereersten het zwembadcomplex
betreden. Zij komen oefenen voor de demonstraties tijdens het grote openingsfeest. Maar nu
al dreigt het mis te lopen...
'Gijs Bolle,die samen met de
anderen over de bodem van het Olympische bad snorkelde, kreeg het opnieuw hard te
verduren. De eerste rommelingen in zijn buik had hij tien minuten voordien gevoeld. Hij
keek op zijn duikhorloge. Binnen een klein kwartiertje zou het sein weerklinken. Iedereen
zou het water verlaten om zich naar de kleedkamers te begeven. Hoe graag had hij tot dan
gewacht. Maar de krampen werden alsmaar erger. Zo lang zou hij het zeker niet meer
uithouden. Was hij in zee geweest, dan had hij zonder verpinken zijn broek uitgedaan en
zijn boodschap in het water gedeponeerd. Maar hier, hoe vloeibaar het goedje ook zou zijn,
kon hij er moeilijk mee uitpakken. Het zou niet lang duren of iedereen had het gezien.
Nee, Gijs had geen andere keuze. Hij moest uit het water. En snel. Of het lag in zijn
zwembroek. Dan zou hij zich niet weinig belachelijk maken.
'Ik keer al naar de
kleedkamer terug,' zei hij tegen de anderen toen ze allemaal bovenkwamen.
'Ben je het misschien
al beu?' vroeg een van hen.
'Nee, helemaal niet,
maar ik moet vanavond vroeg thuis zijn,' zo loog hij.
'Dat is normaal niet je
gewoonte, zeker niet als je het ergens naar je zin hebt. Ik herken je niet,' grapte
een andere. 'Maar goed, we houden je zeker niet tegen. Voor één keer dat je
op tijd wilt zijn, zullen we het je niet beletten.'
Dat laatste hoorde Gijs al
niet meer. Hij was uit het water gekropen en probeerde zo natuurlijk mogelijk in de
richting van de trap te stappen.
Toen hij ver genoeg was,
begon hij te rennen. Nu zag toch niemand hem meer. Eenmaal beneden in de centrale gang,
volgde hij de bordjes naar de toiletten. Net op tijd slaagde hij erin een hokje van de
damestoiletten binnen te stormen. Verder was hij niet geraakt. Vliegensvlug trok hij zijn
zwembroek naar beneden en plofte hij op de toiletpot neer. Het had geen seconde langer
mogen duren. Dat hij de deur van het hokje niet eens dicht had gedaan, kon hem geen barst
schelen.
Hij was blij dat hij het had
gehaald. En het deed hem vooral deugd. Nu hij zich weer goed voelde, begon hij uit volle
borst een van zijn schunnige liedjes te zingen. Totdat hij opeens moest denken aan wat de
anderen hem hadden gezegd. Zou het toch niet verstandig zijn zijn eetgewoonten wat te
veranderen? Als hij zo verder bleef gaan, sleurde hij zichzelf de dieperik in.
Precies op dat ogenblik werd
hij het voor de eerste keer gewaar. Het was net alsof het water daar onderaan in het
toilet wat bewoog. Hij keek door zijn benen naar beneden en lachte.
'Ik geloof dat het daar
aan het gisten is,' zei hij.
Maar het ogenblik daarop
lachte hij al niet meer. Iets kouds en glibberigs was tot aan zijn bips gekomen. Het was
alsof het zich aan hem wilde vastzuigen.
Gijs Bolle wilde rechtveren,
maar kon opeens niet meer. Iets zat aan hem vast en breidde zich alsmaar verder uit.
Opnieuw probeerde hij recht te komen. Met zijn spierbundels van armen wilde hij zich van
het toilet afduwen. Maar ook nu bleef hij daar als vastgekleefd zitten. Nog even overwoog
hij of hij wel om hulp zou schreeuwen. Stel je voor dat het een grap was! Maar het moment
daarop twijfelde hij niet meer.
Onderaan begon hij een
brandende pijn te voelen alsof hij met zijn kont in een zuurbad was gevallen. Tegelijk
werd hij als het ware recht in het toilet gezogen.
Als een woeste stier begon
hij te brullen, zodat het tot ver in de ondergrondse gangen weergalmde. Maar het hielp
niet. Geen enkele hulp daagde op. De duikers zaten immers allemaal onder water. En wat
erger was, millimeter voor millimeter begon hij in het toilet te schuiven, terwijl de
brandende pijn alsmaar dieper in hem doordrong.
Als een bezetene begon hij
nu te roepen en te tieren. De situatie was erger dan in een nachtmerrie.
Nog minutenlang bleef het
vreselijke gehuil hoorbaar tot ver voorbij de kleedkamers. Totdat het uiteindelijk
overging in het gekraak van diverse botten en van een ruggengraat. En toen werd het daar
beneden in de omgeving van de toiletten opeens ijzig stil...' |
