Dans van de roze dolfijn

KORTE INHOUD:

Na zijn avontuur in de Andes, trekt Marijn met zijn vader naar Brazilië. Ze varen de Amazone op om onder water de roze rivierdolfijn te gaan bestuderen. Totdat Marijn de ene vreemde boodschap na de andere doorkrijgt. Bijna allemaal verwijzen ze naar Talitha. Wat is er nu precies met haar gebeurd?
Voor eens en voor altijd wil Marijn het mysterie rond haar verdwijning ophelderen. Op zijn eentje reist hij met zijn vliegtuigje door tot in het regenwoud van Ecuador, een plaats berucht om zijn koppensnellers en andere ongure elementen...

TEKSTFRAGMENT:

Wat er vooraf gebeurde: op zijn zoektocht naar Talitha is Marijn heel diep in het regenwoud doorgedrongen. Daar stoot hij op een groep opstandige Indianen. Zij zijn bereid hem te helpen. Maar de volgende dag doet Marijn een vreselijke ontdekking.

Dinsdag 17 februari

Meestal lagen olievelden ondergronds, maar dat was hier niet het geval. De hele streek tussen de bovenloop van de Rio Putuime en de Rio Entzacua bood een desolate aanblik. Een van de rijkste gebieden ter wereld wat planten en dieren betrof, was verloederd tot een riool voor ruwe petroleum en andere afvalstoffen die met de ontginning van olie gepaard gingen. Op veel plekken in het regenwoud strekten zich zwarte poelen uit, groter dan voetbalvelden en boordevol gestolde petroleum. Bijna alle waterlopen hadden in meer of mindere mate hele stromen van dat ‘zwarte goud’ te verwerken gekregen. Wat eens een paradijs was, zag er nu als een troosteloze hel uit.

‘Eerst werd het regenwoud verdeeld in genummerde blokken, die aan Amerikaanse en Europese petroleummaatschappijen te koop warden aangeboden. Met de wensen van de indianen die daar al vele eeuwen leefden, werd nauwelijks of geen rekening gehouden. In het begin werden hen rijkdom en vooruitgang beloofd en de eerste indianen gaven makkelijk hun toestemming omdat ze niet goed begrepen wat dat precies inhield. In ruil kregen ze een kist vuurwapens en enkele buitenboordmotoren. De prospectie en de proefboringen konden beginnen. Na de eerste vondsten ging de echte ontginning snel van start. In zo weinig mogelijk tijd en tegen zo laag mogelijk kosten pompten de petroleummaatschappijen zo veel mogelijk olie naar boven. Dat daardoor bijna om de drie dagen grote lekken ontstonden, kon hen niet schelen. In geen tijd raakte al het drinkwater van de streek verontreinigd, kregen mensen kanker en stierven dieren en planten massaal. Daardoor vingen de indianen die hier al van oudsher van jacht en visvangst leefden, opeens niets meer. Door gebrek aan voedsel en drinkbaar water werden ze allemaal verplicht hun dorpen te verlaten. Zo kwamen ze terecht in de sloppenwijken van de grote steden,waar ze het bestaande leger van daklozen aanvulden.De weinigen die er wat geld verdienen, betalen nu voor één fles Amerikaanse cola meer dan zes keer zo veel als de Amerikanen voor een liter petroleum.’

Marijn had tijd nodig om de draagwijdte van de woorden tot hem door te laten dringen. Wat Polycarpo hem nu vertelde, was nieuw voor hem. En had hij de verwoeste landschappen niet met eigen ogen kunnen aanschouwen, dan had hij het verhaal waarschijnlijk niet geloofd. Meteen zag hij in tegen welke vijand ze gisteren ten strijde waren getrokken.

HOE IS HET BOEK ONTSTAAN?

 ‘Dans van de roze dolfijn’ is het negende boek in de reeks van het dolfijnenkind en het vierde in de nieuwe reeks van vijf. 

Op het einde van het vorige verhaal, 'Offer in de Andes', verdwijnt Talitha. Alles wijst erop dat ze dood en begraven is. En had Marijn haar graf niet met eigen ogen gezien, hij zou het nooit hebben geloofd.

 Maanden later zit hij opnieuw in Zuid-Amerika om samen met zijn vader de roze dolfijnen te bestuderen. Van hen lijkt hij een boodschap te krijgen. Talitha zou een dolfijn zijn geworden. Alle blanken lachen hem echter uit. Maar de Indianen geven hem gelijk. Marijn hoopt Talitha nog een enkele keer te kunnen ontmoeten en trekt op zijn eentje het regenwoud in.

 In dit verhaal laat ik de roze rivierdolfijn ruimschoots aan bod komen. Ook de vele legendes die over dat dier in Zuid-Amerika de ronde doen. Het zijn prachtige verhalen, bijna allemaal sprookjes.

 Maar daarnaast is dit continent ook het slachtoffer geworden van een nieuwe, harde realiteit. Grote petroleummaatschappijen steeds op zoek naar nog meer winst, hebben hun oog op het regenwoud laten vallen. Na de diepten van de oceaan en de barre poolgebieden, is het tropische regenwoud een van de laatste plaatsen op aarde waar nog een behoorlijke hoeveelheid petroleum kan worden gevonden.

 De manier waarop die maatschappijen daar nu te werk gaan, tart echter alle verbeelding. Door de groene hel zijn hun activiteiten immers totaal aan het oog van de wereld onttrokken. Met de hulp van corrupte ambtenaren en legerofficieren staat hen niets in de weg. De hele natuur en al de planten, dieren, mensen en zelfs de dolfijnen moeten er aan geloven. Want wie zich ook maar enigszins durft te verzetten, wordt medogenloos afgemaakt.

 Op het einde van het verhaal blijft er dus van die mooie sprookjes niet veel meer over. Pas dan ontdekt Marijn voor de eerste keer een serieuze aanwijzing die naar Talitha kan leiden. Na een groene en een zwarte hel komt hij uiteindelijk nog in een hele andere terecht. Gelukkig zijn er nog de dolfijnen.

Patrick Lagrou.

En hoe vonden jullie 'Dans van de roze dolfijn' ?

KLIK HIER om je eigen mening weer te geven

KLIK HIER om de mening van anderen te lezen