De grote Ommekeer

KORTE INHOUD

Nadat de superorkaan hun eiland heeft verwoest, zijn Victoria en haar familie verplicht elders te gaan wonen. Tegelijk willen zij ook alles in het werk stellen om een volgende ramp zo veel mogelijk te vermijden. Maar wie kan hen daarbij helpen? Na enkele omzwervingen komt Victoria in het Engelse stadje Totnes terecht. Daar blijken de mensen uit de streek al heel wat bereikt te hebben.
Maar zal dit voldoende zijn? En vooral, zullen zij bepaalde krachten die maar van geen wijken willen weten, ook tijdig weten te bedwingen?

‘De grote ommekeer’ is opnieuw een razend spannend verhaal waarin een kleine groep gedreven mensen de strijd aanbindt tegen een aantal gewetenlozen. Met als inzet, een leefbare aarde.

TEKSTFRAGMENT

Wat er vooraf gebeurde: Victoria verblijft al een aantal weken in het Engelse transitie-stadje Totnes. Ze leert er heel wat interessante mensen kennen. Maar ook enkele die hen serieus proberen tegen te werken. Uiteindelijk beslissen ze tegen een van hen een heel speciale actie te ondernemen...     

            Jack, die nog steeds op kop reed, begon langzaam te vertragen. Nu het zo goed als compleet donker was geworden, mocht dit zeker niet te bruusk gebeuren. Kort daarop kwamen ze alle vier tot stilstand.
            De jongen wees naar een aantal struiken aan de rand van het pad. Ze waren amper te onderscheiden van de omgeving. Hierin zouden ze hun fietsen verbergen. Dat was vooraf afgesproken. Daarop trok iedereen zijn pak aan. Een donkerblauwe wegwerpoverall met kap, stevige schoenovertrekken en waterdichte handschoenen.
            Aanvankelijk had Victoria geweigerd ook maar zoiets te dragen. Na gebruik werd het hele pak meteen weggegooid. Maar Dusty had haar verzekerd dat er jammer genoeg geen andere keuze was. Zodra ze op hun eindbestemming kwamen, zou Victoria dit snel inzien.
            In geen tijd zat iedereen bijna hermetisch ingepakt. Dan kwam het groepje opnieuw in beweging. Het laatste stukje weg werd te voet afgelegd. Dit duurde maar enkele minuten.
            Bij een hoge afsluiting die helemaal uit prikkeldraad bestond, kwamen ze tot stilstand. Wat moest hier wel voor de buitenwereld verborgen blijven, vroeg Victoria zich af. Wat gebeurde er hier om zulke veiligheidsmaatregelen te moeten treffen?
            Eigenlijk kende ze het antwoord al. Dusty had haar al een en ander beschreven. Maar Victoria had het nauwelijks kunnen geloven. Nu waren ze er. Dat leuke boerderijtje zag er hier nog heel wat enger uit dan die grauwe worstenfabriek. Overal stonden grote loodsen, de ene naast de andere met de nodige ruimte ertussen, dit allemaal zo ver het oog reikte. Hier en daar brandden enkele lichten. Net voldoende om in de duisternis je weg te vinden. Voor de rest weerklonk er in de verte een vreemd, dreunend geluid.
            Onmiddellijk moest Victoria denken aan die foto’s van de Tweede Wereldoorlog. Zo zag toen een concentratiekamp er wellicht ook uit. En in welke toestand zouden ze hier straks de kakelende bewoners daarvan aantreffen?
            Maar voordat het zover kwam, zou het groepje ongetwijfeld nog enkele serieuze hindernissen moeten overwinnen …

HOE IS HET BOEK ONTSTAAN?

‘De grote Ramp'was het eerste boek van de nieuwe serie: 'De klimaatreeks'.

Daarin heb ik verteld wat er kan gebeuren als we allemaal op dezelfde manier blijven doorgaan met consumeren.

In 'De grote Ommekeer' geef ik nu een eerste antwoord hoe we ons het best kunnen aanpassen aan wat ons wellicht te wachten staat. Die ligt vooral in de transitie-beweging die overal in de wereld steeds meer veld begint te winnen. Letterlijk en figuurlijk!

Het thema van dit boek draait vooral rond voeding. Hoe kunnen we met z'n allen er voor zorgen dat we straks geen honger lijden. Heel wat achtergrondinformatie wordt hierbij gegeven met veel tekeningen.

Toch mocht het geenszins een saai geheel worden. Net zoals al mijn andere boeken moest het opnieuw een razend spannend verhaal worden.

Ik ben dan ook heel blij met de volgende commentaar van onze Low Impact Man Steven Vromman:

'Het is het meest positieve wat ik gelezen heb en toont vooral de alternatieven. Wie een beetje vertrouwd is met het transitie verhaal zal in het boek een literaire vertaling vinden van het transitiehandboek, compleet met informatie hoe je zeep kan maken of een veganistische cake bakken. Daardoor is het soms iets te veel uitleg, maar dank zij het nevenverhaal met de slechteriken blijft er voldoende vaart in het verhaal.'

En natuurlijk spelen opnieuw dezelfde figuren uit het vorige boek (en dus ook uit de 'Dolfijnenkindreeks') een belangrijke rol in dit boek.

Heel veel leesplezier!

Patrick Lagrou.

Hoe vond jij 'De grote Ommekeer' ?

KLIK HIER om je eigen mening weer te geven

KLIK HIER om de mening van anderen te lezen