Ongeveer halverwege tussen Keiem en Pervijze,tussen Tervate
en de Schildersbrug, tussen Schoorbakke en de spoorwegberm:

 

STUIVEKENSKERKE

Stuivekenskerke lag middenin het gebied waar de slag aan de IJzer het felst zou woeden. Via Keiem en Tervate zou het dorpje op zijn beurt door de Duitsers worden aangevallen.

 

Het dorpje viel op vrijdag 23 oktober 1914 in Duitse handen. Samen met kasteel Vicogne zou het vier jaar lang een Duitse voorpost blijven.

 

Stuivekenskerke tijdens de oorlog en vandaag:

 

Tijdens de vier oorlogsjaren zou Stuivekenskerke door de Duitsers tot een waar bolwerk worden uitgebouwd. Net zoals het nabijgelegen kasteeldomein zou het helemaal omringd worden met loopgraven en loopbruggen.

 

Wie van het binnenland komt, of van Pervijze of vanaf de Schildersbrug, rijdt langs deze weg Stuivekenskerke binnen. Dit was ook de weg van Milan en z'n opa in het begin van het verhaal.

Stuivekenskerke gezien vanuit twee andere toegangswegen. Langs de weg op de rechterfoto kwam de soldaat Emile Benaerts in oktober 1914 vanuit Keiem op zijn beurt het dorp binnen.

De 4de toegangsweg is via de Viconiastraat. Het was ook langs deze straat dat de meeste soldaten in de ochtend van 22 oktober het dorp verlieten om de Bocht van Tervate te heroveren.

 

In 2008 behoorde Stuivekenskerke tot de drie Westvlaamse finalisten voor de wedstrijd van het mooiste dorp in Vlaanderen.

 

 

 

 

 

webdesign by patrick lagrou