Ongeveer
halverwege tussen Keiem en Pervijze,tussen Tervate en de
Schildersbrug, tussen Schoorbakke en de spoorwegberm:
STUIVEKENSKERKE
Stuivekenskerke lag
middenin het gebied waar de slag aan de IJzer het felst zou woeden.
Via Keiem en
Tervate zou het dorpje op zijn beurt door de Duitsers worden
aangevallen.
Het dorpje
viel op vrijdag 23 oktober 1914 in Duitse handen.
Samen met kasteel Vicogne zou het vier jaar lang een
Duitse voorpost
blijven.
Stuivekenskerke tijdens de oorlog en vandaag:
Tijdens de vier oorlogsjaren zou Stuivekenskerke door de Duitsers
tot een waar bolwerk worden uitgebouwd. Net zoals het nabijgelegen
kasteeldomein zou het helemaal omringd worden met loopgraven en
loopbruggen.
Wie van het
binnenland komt, of van
Pervijze of
vanaf de Schildersbrug, rijdt langs
deze weg Stuivekenskerke binnen. Dit was ook de weg van Milan en z'n
opa in het begin van het verhaal.
Stuivekenskerke
gezien vanuit twee andere toegangswegen. Langs de weg op de
rechterfoto kwam de soldaat Emile Benaerts in oktober 1914 vanuit
Keiem op zijn beurt het dorp
binnen.
De 4de
toegangsweg is via de Viconiastraat. Het was ook langs deze straat
dat de meeste soldaten in de ochtend van 22 oktober het dorp
verlieten om de
Bocht van Tervate te
heroveren.
In 2008
behoorde Stuivekenskerke tot de drie Westvlaamse finalisten voor de
wedstrijd van het mooiste dorp in Vlaanderen.