|
Sterrenkind, het 6de boek van
jeugdschrijver Patrick Lagrou
|
Even
een voorsmaakje van de tekst?
Wat er vooraf gebeurde: Bran heeft in de tuin van 'Het
Kraaiennest' een vreemde waterput ontdekt. Hij wil daar het fijne van weten en besluit
deze te onderzoeken. Misschien ontrafelt hij deze keer het geheim van 'Het Kraaiennest'.
Voorzichtig daalde hij de heuvel af.
Het was ijzig koud. Bij de parkeerplaats stopte hij. Daar verborg hij zijn fiets in de
struiken, kroop over de omheining en liep naar de put toe. Pas toen hij er aankwam, deed
hij zijn zaklicht aan en richtte de straal naar beneden. Tot zijn grote verbazing zag hij
geen weerspiegeling van water. Voor alle zekerheid liet hij nog een kleine steen naar
beneden vallen. Hij hoorde evenmin geplons, maar wel het gekets op een harde ondergrond.
De waterput was leeg. Bran was benieuwd wat hij daar beneden zou vinden. Aan de meest
dichtbijzijnde struik maakte hij het touw vast. Het andere uiteinde verdween in de put.
Hij ging op de rand zitten, stopte de lamp in zijn zak en liet zich in de duisternis
voorzichtig naar beneden glijden.
Na een halve minuut, die bijna een eeuwigheid leek, bereikte hij
al de bodem van de put. Hij pakte zijn zaklicht en scheen ermee in alle richtingen. Bran
was in een onderaards gewelf terechtgekomen. Een soort waterreservoir. Op het eerste
gezicht was het een afgesloten ruimte. Maar zodra zijn ogen helemaal aan de duisternis
waren gewend, zag hij in een uithoek ervan een donkere nis. Hij bescheen die van
dichterbij en zag dat het eigenlijk een oude gang was die lichtjes steeg. Voor zover hij
zich kon oriënteren, liep die tunnel in de richting van 'Het Kraaiennest'. Was dit
misschien een eeuwenoude ontsnappingsroute? Bran wist dat er vroeger op diezelfde plaats
ooit een vesting had gestaan. Hij wilde het meteen onderzoeken en liep de gang in. Die
bleef een heel eind stijgen. Op de plaats waar het huis zo'n beetje moest liggen, eindigde
de schacht in een kleine ruimte. Aan de ene kant was er een deuropening die was
dichtgemetseld. Aan de andere kant begon een stenen wenteltrap. Bran besefte dat hij zich
nu ongeveer op het kelderniveau van 'Het Kraaiennest' moest bevinden. Beneden was er geen
uitweg meer. Maar misschien kon hij boven verder. Heel voorzichtig begon Bran de trap te
bestijgen.
Hij bleef maar rondjes draaien. Toen hij er bijna duizelig van
werd, stopte de trap bij een houten deur. Die was afgesloten met een stevige grendel. Zo
voorzichtig mogelijk probeerde hij er beweging in te krijgen. Omdat het metaal nog niet zo
erg was verweerd, slaagde hij al bij de derde poging. Kreunend draaide het poortje in zijn
richting open.
Het eerste wat Bran zag, was een hele reeks
losgetrokken spinnenwebben en de achterkant van twee kasten. Die waren bijna tegen elkaar
aan geschoven. Een volwassene zou niet verder kunnen. Daarvoor was de tussenruimte veel te
klein. Maar als hij zich heel dun maakte, zou hij er zich wel tussendoor kunnen wurmen en
zo de andere kant bereiken. Even later was het zo ver. Maar wat hij toen zag, overtrof
zijn stoutste verwachtingen... |
Hoe is het boek ontstaan?
Met dit boek breek ik voor de eerste
keer met de traditie. Tot nu toe speelden al mijn boeken zich in het buitenland af. Dat is
niet moeilijk te verklaren. Een deel van mijn inspiratie heb ik gehaald uit een van mijn
vele reizen. Voor ‘Sterrenkind’ keer ik echter veel verder terug in  mijn leven. Dit verhaal steunt voor een deel op mijn
eigen kindertijd. Als kind heb ik mijn ouders dikwijls moeten missen. Ze hadden het altijd
heel druk. De situatie van Bran in dit verhaal (net zoals deze van Natalja in ‘Kreten
in de Mist’) is dus vergelijkbaar met de mijne. Gelukkig was mijn toestand niet zo
erg. De tweede inspiratiebron was de wereld van paranormale kinderen, die meestal grote
moeite hebben om door volwassenen ernstig te worden genomen. Het zijn kinderen die een
bijna-dood-ervaring hebben meegemaakt, aura’s kunnen zien, voorspellende dromen
krijgen, met de geest van overledenen contact hebben, of die een bepaalde combinatie van
dat alles meemaken. Eerst heb ik een stapel boeken over hen gelezen. Nadien ben ik met een
aantal van hen in contact gekomen. Ik raakte zo overtuigd van hun ervaringen dat ik een
verhaal over hen moest schrijven. Dat is dan ‘Sterrenkind’ geworden. Voor die
kinderen is een ‘sterrenkind’ trouwens elke mensenziel voordat hij of zij op
deze wereld bij een moeder ‘indaalt’.
 Na de
publicatie heeft dit verhaal, dat later door de Kinder- en Jeugdjury werd bekroond, vanuit
twee heel specifieke hoeken bijzonder scherpe kritiek gekregen. Vanuit streng Protestantse
hoek vond men dat ik met duivelse elementen omging, omdat in het werk paranormale
vermogens als iets heel natuurlijks worden beschouwd. Vanuit humanistische hoek vond men
het een immoreel verhaal, omdat ik er vanuit ging dat er een opperwezen moest bestaan en
omdat ik al een heel gematigd standpunt durfde innemen tegen abortus.
BIBLIOGRAFIE: voor de
achtergrondinformatie die ik vooral in de hoofdstukken een tot zeventien heb verwerkt,
deed ik een beroep op de volgende werken:
- Busch, M., Waar haalt hij het vandaan, omgaan
met paranormale ervaringen, anders kijken naar kinderen;
- Chamberlain, D., Goed geboren worden,
voorbereiding op en herinnering aan de geboorte;
- Coudris, R. en M., Een ongeboren baby
vertelt;
- Eason, C., Kinderen met bovennatuurlijke
gaven;
- Forward, Dr. S., Eindelijk je eigen leven
leiden, loskomen van een beschadigde jeugd;
- Harrison, P. en M., Reïncarnatieverhalen van
kinderen;
- Klink, J., Vroeger toen ik groot was,
vérgaande herinneringen van kleine kinderen;
- Klink, J., Het onbekende venster; nieuwe
ervaringen met leven en sterven;
- Kübler-Ross, E., Over de dood en het leven
daarna;
- Kübler-Ross, E., Kinderen en de dood;
- Kübler-Ross, E., Intens leven en sterven;
- Messing, M. en M., Iedereen gaat dood;
- Meurois-Givaudan, A. en D., De negen maanden,
een verhaal over geboorte en wedergeboorte;
- Moody, Dr. R., De tunnel en het licht, het
verschijnsel van de bijna-doodervaring;
- Morse, Dr. M., Nader tot het licht,
bijna-doodervaringen van kinderen;
- Rijntjes, P., Wat is er toch met Marloes ?
Paranormale ervaringen van een twaalfjarig meisje;
- Scott, C., De jongen die helder zag;
- Steiger, B., Eén met het licht,
bijna-doodervaringen;
- Van Leent, T., De aarde is 'slechts'een
leerschool.
Wil je nog meer informatie? Begeef je dan
naar de keuken van het Kraaiennest.
Patrick Lagrou. |
|
Wat vond de Kinder- en Jeugdjury van 'Sterrenkind'?
- 'Patrick Lagrou heeft heel goed werk
geleverd. Sterrenkind is een echt tof boek.'
- 'Het is een hééééééééél mooi boek. Van
dit boek ga ik meer nadenken over een leven na de dood.'
- 'Sterrenkind is een prachtig boek.
Hopelijk schrijft hij nog meer boeken in die stijl. Het is een boek dat
boeit maar niet vermoeit.'
- 'Het is een behaaglijk boek vol met
magie! Geschreven in een prachtige taal, meer kan je als lezer niet
wensen.'
- 'Het is een prachtig verhaal. Spannend
en soms grappig. Hij kan het goed uitleggen. Het is spannend in het
Kraaiennest.'
- 'Sterrenkind is een zeer mooi boek dat
spannend is maar ook met fantasie! Het boek heeft een mooie opbouw.'
- 'De boeken Sterrenkind en Dolfijnenkind
zijn mijn lievelingsboeken geworden.'
|
Terug naar de BIBLIOTHEEK
|
